مقایسه ی ساختاری هیدروکسی آپاتیت نانوکریستال طبیعی و سنتز شده

مقدمه: هیدروکسی آپاتیت جزء معدنی و اصلی تشکیل دهنده ی استخوان می باشد که در درمان ضایعات استخوان و یا ساخت کاشتنی های مورد استفاده در دندانپزشکی یا ارتوپدی به علت زیست سازگاری آن کاربرد فراوان دارد. رفتار زیستی هیدروکسی آپاتیت به عوامل زیادی نظیر، ترکیب شیمیایی و فازی، ریز ساختار، اندازه و حجم تخلخل ها بستگی دارد. از سوی دیگر، نانوکریستال های هیدروکسی آپاتیت به دلیل بهبود کارایی زیستی از جمله هم بندی با بافت استخوانی و تشکیل استخوان جدید بر روی سطح شان بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. روش ها: در این تحقیق، پودر نانوکریستال هیدروکسی آپاتیت به روش های حرارتی و مکانوشیمیایی سنتز شده و مورد مقایسه ی ساختاری قرار گرفته است. یافته ها: محصول به دست آمده از هر دو فرایند، تک فاز هیدروکسی آپاتیت می باشد و هیچگونه فاز پایدار اضافی مشاهده نشد. نتایج محاسبات نشان می دهد که درجه ی بلوری شدن محصول تولید شده به روش های حرارتی و مکانوشیمیایی به ترتیب 86/92 و 72/6 درصد بوده است. ذرات به طور عمده مورفولوژی شبه کروی داشتند و اندازه ی ذرات در نمونه ی سنتز شده به روش حرارتی و مکانوشیمیایی به ترتیب حدود 85 و 58 نانومتر بود. نتیجه گیری: نتایج آنالیز فازی نشان می دهد که محصول حاصل از هر دو فرایند تک فاز هیدروکسی آپاتیت می باشد. از سوی دیگر، بررسی گروه های عاملی بیان گر آن است که تمام پیک های مشخصه ی هیدروکسی آپاتیت در محصول وجود دارد و محصول از درجه ی خلوص بالایی برخوردار است.